30 is een schoon getal

“Misschien wordt het wel tijd dat ik daar echt mee ga beginnen, met de rest van mijn leven. Want het eerste deel ervan was niet echt fantastisch te noemen. Eigenlijk is het zelfs ronduit mislukt, ja, ik durf dat te zeggen. Zo ben ik. Rechtuit, altijd. Recht voor de raap. Wat wel een absoluut debiele uitdrukking is, maar goed, ik zou weer afdwalen als ik daarover begin. In elk geval: mislukt dus, dat leven van mij tot hiertoe. Paar baantjes gehad, paar lieven. Altijd net niet, zo zou ik het omschrijven.
De streber die gaat voor de promotie maar die nét niet krijgt. Het grietje dat dan wel tof en cool en grappig is en goed kan pijpen, maar relatiemateriaal, neuh, dat toch weer niet.
En nu word ik dus dertig, over drie maanden, en heb ik geen lief en eigenlijk ook geen vrienden, geen werk, geen auto en binnenkort ook geen appartement meer.
Dat van dat appartement, da’s nog een verhaal op zich. Of nee, dat is het niet, ik heb gewoon vier maanden de huur niet betaald en nu moet ik vertrekken.
Zie je, het leven is eigenlijk simpel, als je het eerlijk en recht voor de raap durft te zeggen.”
Het romandebuut van Franke Joossen weet in elk geval te verrassen. Het begint als een Bridget Jones-achtige chicklit, maar dan neemt het verhaal een wending die aan je ribben blijft plakken. -Libelle